Μέρος 4
Στον Πρώτον και στον Δεύτερον Μεγάλον Πόλεμον (1914-1918 και 1939-1945), με την εμφύλιον ευρωπαϊκήν αντανάκλασή τους, η Ευρώπη κατέστρεψε μετά λυσσαλέας μανίας τον εαυτόν της και τον πολιτισμόν της. Πού κατέληξεν ο νεότερος πόλεμος; Στην ολικήν και πολύπλευρον καταστροφήν της Ευρώπης. Ο υποτιθέμενος «νικητής» του πολέμου η Μεγάλη Βρετανία κατέστη αδύναμος επαρχία του «Δυτικού Κόσμου», απωλέσασα την αυτοκρατορίαν της! Αληθείς νικητές του πολέμου υπήρξαν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ενωση, ήτοι δύο εξωευρωπαϊκές δυνάμεις, εξωευρωπαϊκές όχι μόνον γεωγραφικώς, αλλά και κατ΄ουσίαν, καθώς ουδέποτε ενεστερνίσθησαν πλήρως και δημιουργικώς τον ελληνογενή Ευρωπαϊκόν Πολιτισμόν, αλλ’ αντιθέτως τον διεστρέβλωσαν χρησιμοθηρικώς, εφαρμόζουσες μερικώς αλλά και επιμελώς εξωτερικούς τύπους του.
Συγχρόνως, τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς τους εκυρίευσεν φρενήρης απαξία ως προς τον Ευρωπαϊκόν Πολιτισμόν. Τραγικόν παράδειγμα αυτού η επιλογή της πλειονότητος των Ελλήνων, που έλαβεν τα όπλα για να ανατρέψει το πολίτευμα και τον πολιτισμόν της ελευθερίας, ώστε να «ανέλθει» στον σοβιετικόν παράδεισον των προλεταρίων και να μετοικίσει στο …. «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», πράγμα βεβαίως που συγχρόνως απετέλει κοινόν πόθον των Γάλλων, των Ιταλών, των Σκανδιναυών και άλλων !
Παραλλήλως ενεφανίσθη και κάτι όντως πρωτοφανές στην ιστορίαν των ανθρωπίνων κοινωνιών : Οι ευρωπαϊκοί λαοί κατελήφθησαν ψυχικώς από ένα σοβαρώτατον σύμπλεγμα καταθλιπτικής ενοχής, ουτιδανούς κατωτερότητος, γενικευμένης αναξιότητος, αδιαλείπτου αυτοκατηγορίας και απαθλιωτικής αυτο-απορρίψεως, σαφώς παραληρητικής φύσεως, καθώς αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έφθασαν πλέον σε παγιωθείσα και ακλόνητο διάσταση με την φυσικήν πραγματικότητα, αποτελούντα καθαρώς παραληρητικές ιδέες. Το σύνδρομον τούτο στην παρούσα ιστορική φάση φθάνει στην κορύφωσή του, αποτελεί δε την κακοηθεστέραν μορφήν απεξαρθρώσεως της οικείας συνειδήσεως (του πολιτισμού, της ιστορίας, των ηθών και εθίμων).
Ο «Ευρωπαίος» χρονίως πάσχων, βιώνει παροξυντικώς την «εθνικήν αυτοπεριφρόνηση», κατηγορεί τον εαυτόν του για ανύπαρκτα και φανταστικά ειδεχθή αδικήματα πάσης φύσεως, πιστεύει ότι είναι απάνθρωπος, ένοχος, βδελυρός και αμαρτωλός, ότι αξίζει να τιμωρηθεί και συνεπώς θα οδηγηθεί συντόμως σε φρικώδεις και ανυπόφορες συνθήκες εξαθλιώσεως, ακόμη και στον θάνατον, θεωρών τον εαυτόν του υπεύθυνον και για….. μελλοντικές καταστροφές, που προβλέπει ότι θα συμβούν στην Ευρώπη και σε ολόκληρον την ανθρωπότητα.
Όταν μάλιστα τα φρικτά και αγωνιώδη συναισθήματα της ενοχής του ενέχουν ψήγματα ιστορικής αντιστοιχίσεως, τότε η συμφυής παραληρητική ιδέα του ανατρέπει πλήρως την πρόδηλο και καταφανή ιστορικήν αλήθειαν. Οπότε, ως κύριον συστατικόν του εν λόγω ψυχοσυνδρόμου πρέπει αδιστάκτως να θεωρηθεί ο «εθνομαζοχισμός», ήτοι η ενοχοποίηση ή και η απαξίωση από έναν πληθυσμόν του ιδίου του εθνισμού του.
Η κυριαρχούσα παραληρητική ιδέα είναι ότι ο «Τρίτος κόσμος» υπέστη τεραστίαν εκμετάλλευση. …… Αυτοκατηγορείται ο Ευρωπαίος για τις Σταυροφορίες, διότι αυτές ανέκοψαν την (δολοφονικήν και ενίοτε κτηνώδη) πορείαν του Ισλάμ προς κατάκτηση όλου του κόσμου (αφού προηγουμένως ο Λέων ο Γ΄ και ο Κάρολος Μαρτέλος είχαν αποκρούσει τις μαζικές ισλαμικές εισβολές στην Ανατολήν και στην Δύση αντιστοίχως) ! Αυτοκτονεί ο Ευρωπαίος, διακηρύσσων ότι αυτός και μόνον πταίει για τα πολλά και ποικίλα δεινά της «Ανθρωπότητος», καθώς ανέκαθεν οι Ευρωπαίοι υπήρξαν οι καταπιεστές, οπότε τώρα οφείλει προς εξιλέωσή του να δεχθεί αγογγύστως την …. θανάτωσή του, ώστε να πληρώσει το ιστορικόν του χρέος, δεχόμενος τον εποικισμόν και την άλωση της Γηραιάς Ηπείρου. Εξ άλλου για την παράτυπο μετανάστευση φταίει …..και πάλιν η Ευρώπη, διότι αυτή διεξάγει πολέμους! (Οι ΗΠΑ δεν είναι ιμπεριαλιστικές και πολεμοκάπηλες αλλά προστάτις δύναμη των αδυνάτων)
Αυτό που αναφέρεται πολλάκις ως «εκμετάλλευση» του ισλαμικού κόσμου από την Δύση είναι συχνάκις το αντίθετον. Επί παραδείγματι, στις χώρες του Περσικού κόλπου ανεκαλύφθη πετρέλαιον, πράγμα που διόλου δεν είναι προϊόν επιμόνου μόχθου ή πρωτοτύπου δημιουργικής σκέψεως των κατοίκων της περιοχής, είναι ιστορικογεωγραφικό «λαχείον», οι δε ευρωπαϊκές τεχνικές εταιρίες επιτελούν όλην την εργασίαν, έχουσες εν τέλει ένα ποσοστόν κέρδους από το τιτάνιο έργο. Τουναντίον οι γνωστοί και άγνωστοι βασιλείς, πρίγκιπες, σουλτάνοι, εμίρηδες και σεΐχηδες λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος, (όντως αμύθητα ποσά), ώστε να διαβιούν με εξωφρενικήν πολυτέλειαν και χλιδήν, [χαρακτηριστικές άλλωστε των Μωαμεθανών αρχόντων ήδη από την εποχήν του Χαλίφη Μωαβία (655)]!
Ορθώς εσημείωνεν ο φιλελεύθερος «δεξιός» αστός Ανδρέας Ανδριανόπουλος («Οι Στόχοι του Ακραίου Ισλάμ και οι Ιδεοληψίες της Δύσης», news247.gr, 31 Μαρτίου 2016):
«Δεν συμφωνώ επίσης με την αντίληψη πως η έξαρση του ισλαμικού εξτρεμισμού οφείλεται στους πολέμους της Δύσης σε χώρες μουσουλμανικές η και στο αποικιοκρατικό της παρελθόν. Εχουν σημειωθεί επιθέσεις δίχως την παραμικρή ταύτιση με Δυτική ανάμιξη η με παλαιότερες επεκτατικές κινήσεις μεγάλων δυνάμεων. Τι σχέση έχει η Μπόκο Χαράμ λχ με τον πόλεμο στο Ιράκ η το Αφγανιστάν; To ίδιο ισχύει για την Αλ Σαχάμπ στην Σομαλία και τις φονικές της δραστηριότητες κυρίως στην Κένυα. Οι σφαγές αλλόπιστων στο Νταρφούρ του νότιου Σουδάν τι σχέση είχαν με όλα αυτά; Όπως και οι πρόσφατες δολοφονίες Χριστιανών από την Τζαμάατ ουλ Αχράρ στο Πακιστάν; Ποιός έχει ποτέ καταπιέσει η σκλαβώσει τους Ουαχάμπις στη Σ. Αραβία ώστε να ξιφουλκούν με μίσος κατά της Δύσης και των ετερόδοξων Σιιτών μουσουλμάνων, και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Αιγύπτιους Ισλαμιστές που δολοφόνησαν τον Σαντάτ όπως και με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που μάχονται για την επιβολή του Ισλαμικού Νόμου; Ας μην ψάχνουν κάποιοι για ερμηνείες σε παραδοσιακές δυτικές ιδεοληψίες για να δικαιολογήσουν τα γι’ αυτούς δυσεξήγητα σε σχέση με το Ισλάμ και τις κινήσεις ορισμένων φανατικών του πιστών.»
Ως «Ισλαμοφοβία» ορίζεται: η προκατάληψη εναντίον, ή τα αρνητικά συναισθήματα όπως φόβος, τρόμος, απέχθεια, προς την θρησκείαν του Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους. Οι ψυχολόγοι ορίζουν την Ισλαμοφοβίαν ως ιδιάζον «κοινωνικόν άγχος», κατά το οποίον ένα άτομον στην θέα Μουσουλμάνων ή διαφόρων Ισλαμικών καθιδρυμάτων ή συμβόλων δεν αισθάνεται ανέτως, αλλά καταλαμβάνεται υπό φόβου και έχει την τάση της φυγής. Η περιβόητος και δραστηρία «European Commission against Racism and Intolerance» (ECRI) ορίζει την Ισλαμοφοβίαν ως «τον φόβον ή την προκατάληψη περί το Ισλάμ, τους Μουσουλμάνους και ζητήματα σχετιζόμενα προς αυτούς».
Τί είναι όμως τα … άτοπα και φρικτά πράγματα που πιστεύει (κατά τα νυν σύνομα «θέσμια» κοινωνικής συμπεριφοράς) ένα …μισαλλόδοξον άτομον ώστε να καταδικασθεί ως Ισλαμόφοβον, καθώς η Ισλαμοφοβία είναι μία ιδιαιτέρως επιβαρυντική μορφη ρατσισμού;
Πιστεύει ένα τέτοιος … εμπαθής και αμόρφωτος ανόητος, ότι το Ισλάμ:
- 1. Είναι μία απολύτως μονολιθική κοσμοθεώρηση, η οποία είναι στατική και μη επιδεκτική αλλαγής.
- 2. Είναι σαφώς διαχωρισμένον πολιτιστικόν μόρφωμα, είναι κάτι «άλλο», δεν έχει κοινές αξίες με τις άλλες «κουλτούρες» και ούτε επηρεάζεται από αυτές.
- 3. Είναι ως τρόπος ζωής και κοινωνικής συγκροτήσεως κατώτερον απ’ ό,τι η Δύση, είναι παράλογον, πρωτόγονον και σεξιστικό σε σημείον που καθίσταται βαρβαρικόν.
- 4. Είναι βίαιον, επιθετικόν, απειλητικόν, υποστηρικτικόν της τρομοκρατίας καλλιεργεί δε την σύγκρουση των πολιτισμών.
- 5. Είναι επί πλέον πολιτική ιδεολογία, η οποία χρησιμοποιείται για πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς.
Είναι όμως το Ισλάμ συμβατόν με μίαν σύγχρονον «πολιτισμένη κοινωνία» (όπως αυτές των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ) ; Είναι δυνατόν να πιστεύεις όσα πρέπει να πιστεύεις ώστε να είσαι καλός Μουσουλμάνος, να διαθέτεις στρατιωτική και οικονομικήν ισχύ και συνάμα να μην αποτελείς μίαν ασυνείδητον απειλή για τις πολιτισμένες κοινωνίες τρίτων – μη Μουσουλμάνων; Η απάντηση σε αυτό το (ρητορικόν) ερώτημα είναι «προφανώς όχι». Εάν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί μία σταθερά ειρήνη μεταξύ Δύσεως και Ισλάμ, το Ισλάμ πρέπει να υποστεί έναν ευρύτατον και ριζικόν μετασχηματισμόν. Αυτός ο μετασχηματισμός, για να είναι αποδεκτός από τους Μουσουλμάνους, πρέπει επίσης να φαίνεται ότι προέρχεται αποκλειστικώς από τους ιδίους τους Μουσουλμάνους. Συνεπώς, δεν είναι καθ΄όλου υπερβολικόν να ειπούμε ότι η εν τέλει μοίρα του πολιτισμού ευρίσκεται κυρίως στα χέρια των φερομένων ως «μετριοπαθών» Μουσουλμάνων.
Εάν οι Μουσουλμάνοι δεν ημπορέσουν να μετατρέψουν την θρησκεία τους σε μίαν κοσμοαντίληψη, μιαν ιδεολογία κατά βάση ειρηνική (ή άλλως …να την αντιπαρέλθουν πλήρως), είναι πράγματι δυσχερέστατον να εξετάσει κάποιος ελλόγως, τον τρόπον με τον οποίον το Ισλάμ και η Δύση θα κατορθώσουν να αποφύγουν μία μόνιμον εμπόλεμον κατάσταση μεταξύ τους και δη σε αναρίθμητα μέτωπα (ένα εκ των οποίων θα είναι και ο ευρύτερος χώρος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως !)
Εν προκειμένω, τα πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα είναι μία πραγματικότης που δεν ημπορεί να ακυρωθεί ως ασήμαντος ή επουσιώδης !
Για να κατανοούμε στο πρέπον βάθος το ζήτημα, συχνάκις οι λεπτομέρειες μας αποκαλύπτουν την ουσία, ιδού λοιπον ως κομβικόν επιμύθιον μία είδηση που είχεν … περιφρονηθεί :
To 2003 ένας Σαουδάραβας νομολόγος λίαν υψηλού επιπέδου, ο σεΐχης Σαλίχ αλ Φαουζάν (εξέχων Μουσουλμάνος λόγιος και μέλος αρκετών υψηλοβάθμων θρησκευτικών σωμάτων στην Σαουδαραβία), θεωρούμενος ως ο ανώτατος νομομαθής λόγιος του Ισλάμ στην χώρα αυτήν, εδήλωσεν: «Η δουλεία είναι μέρος του Ισλάμ. Η δουλεία είναι μέρος του τζιχάντ, και ο τζιχάντ θα συνεχίσει να υπάρχει για όσον θα υπάρχει Ισλάμ! ».
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
