Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ (Η μάχη του Ρορκς Ντριφτ – 22,23/1/1879) β’

Μέρος 2

Η μάχη

Περίπου στις 4:20 μ.μ. η μάχη ήρχισεν με τους ιππείς του NNH υπό τον Υπολοχαγόν Χέντερσον, οι οποίοι εστάθμευαν οπίσω από τον λόφο Όσκαρμπεργκ /Σιγιάνε, να εμπλέκονται επ’ ολίγον με την εμπροσθοφυλακήν της κυρίας δυνάμεως των Ζουλού. Ωστόσον, κουρασμένοι από την μάχη και την υποχώρηση από την Ισαντλουάνα και με ελλείψεις σε πυρομαχικά για τα τυφέκιά  τους, οι άνδρες του Χέντερσον έφυγαν για το Χελπμακάαρ. Ο ίδιος ο Χέντερσον ανέφερεν στον Τσαρντ ότι ο εχθρός επλησίαζεν και ότι «οι άνδρες του δεν θα υπήκουαν στις διαταγές του αλλά έφευγαν προς το Χελπμακάαρ».

Στην συνέχεια ο Χέντερσον ηκολούθησεν τους άνδρες του που έφευγαν. Μόλις είδε την αποχώρηση της ίλης του NNH υπό τον Χέντερσον, ο λόχος του NNC υπό τον Λοχαγό Στήβενσον εγκατέλειψε το κράαλ – σταύλο και έφυγε, ελαττώνοντας δραματικώς την δύναμη της αμυνομένης φρουράς. Εξοργισμένοι με την εγκατάλειψη των οχυρώσεων από τον Στήβενσον και τους αποίκους υπαξιωματικούς του, μερικοί Βρετανοί στρατιώτες ήνοιξαν πυρ εναντίον τους, φονεύοντες τον Δεκανέα Ουίλλιαμ Άντερσον.

Με τους Ζουλού να έχουν σχεδόν φθάσει στον σταθμόν, η φρουρά τώρα ηρίθμει μεταξύ 154 και 156 ανδρών. Από αυτούς, μόνον ο Λόχος του Μπρόμχεντ ημπορούσε να θεωρηθεί ως συμπαγής μονάς. Επίσης, μέχρι και 39 από τους άνδρες του σταθμού ευρίσκοντο εκεί ως ασθενείς του νοσοκομείου, αν και μόνον ολίγοι εξ αυτών ήσαν όντως ανίκανοι να κρατήσουν όπλον. Έχων ολιγοτέρους άνδρες, ο Τσαρντ εσυνειδητοποίησεν πλέον την ανάγκην τροποποιήσεως των οχυρώσεων και διέταξεν την κατασκευήν ενός εσωτερικού τείχους από κυτία μπισκότων, φερομένου εγκαρσίως στο μέσον του σταθμού, ώστε να είναι δυνατή η εγκατάλειψη του νοσοκομείου, εάν ανέκυπτεν κάποια τέτοια ανάγκη.

Στις 4:30 μμ, οι Ζουλού παρέκαμψαν τον λόφον Όσκαρμπεργκ και προσήγγισαν το νότιον τείχος. Ο Στρατιώτης Φρέντερικ Χιτς, ο οποίος είχεν τοποθετηθεί ως παρατηρητής επάνω στην στέγην της αποθήκης, ανέφερε την προσέγγιση μίας φάλαγγος 4000-6000 Ζουλού. Η εμπροσθοφυλακή των Ζουλού, 600 άνδρες του ιΝτλουγιένγκουε, επετέθησαν στο νότιον τείχος το οποίον συνέδεεν το νοσοκομείο και την αποθήκη. Οι Βρετανοί ήνοιξαν πυρ στα 460 μέτρα.

Η πλειονότης της επιτιθεμένης δυνάμεως των Ζουλού εκινήθη αντιθέτως για να επιτεθεί στο βόρειον τείχος, ενώ μερικοί από αυτούς εκαλύφθησαν και είτε εκαθηλώθησαν από το συνεχές πυρ των Βρετανών είτε υπεχώρησαν στην κορυφή του λόφου Όσκαρμπεργκ. Από εκεί ήρχισαν με την σειρά τους πυκνά πυρά παρενοχλήσεως. Καθώς συνέβαινεν αυτό, άλλη μία ομάς των Ζουλού εφώρμησεν στο νοσοκομείον και στο νοτιοδυτικόν τείχος.

Οι Βρετανοί οι ευρισκόμενοι στις οχυρώσεις (συμπεριλαμβανομένων των Ντάλτον και Μπρόμχεντ), ενεπλάκησαν συντόμως σε άγριες μάχες σώμα με σώμα. Το Βρετανικόν τείχος ήταν πολύ υψηλό για να το υπερβούν οι Ζουλού, οπότε προσεπάθουν είτε να περάσουν υπό το τοίχος, διαρπάζοντες τα όπλα των υπερασπιστών υπό το τείχος. Σε κάποια σημεία, ανήρχοντο επί των σωμάτων  των συντρόφων τους για να απωθήσουν τους Βρετανούς από το τείχος, αλλά τελικώς απεκρούσθησαν.

Τα πυρά των Ζουλού, τόσον από εκείνους που ευρίσκοντο υπό το τείχος όσον και από εκείνους που ευρίσκοντο στον λόφον Όσκαρμπεργκ προεκάλεσαν μερικές απώλειες και πέντε από τους 17 οι οποίοι εφονεύθησαν ή ετραυματίσθησαν θανασίμως επλήγησαν ενώ ευρίσκοντο στο βόρειον τείχος.

Η φρενήρης άμυνα του Νοσοκομείου

Ο Τσαρντ εσυνειδητοποίησεν ότι το βόρειον τείχος, το οποίο ευρίσκετο σχεδόν υπό συνεχή πίεση των Ζουλού, δεν ημπορούσε να κρατηθεί, οπότε στις 6.00 μμ συνέπτυξεν τους άνδρες του στην αυλήν, εγκαταλείπων κατά την κίνηση αυτήν τα δύο πρόσθια δωμάτια του νοσοκομείου. Η κατάσταση στο νοσοκομείο ήταν αφόρητη : Οι τυφεκιοθυρίδες στους τοίχους ήσαν πλέον πρόβλημα, καθώς εάν κάποιος έβγαζε το όπλο του προς τα έξω για να πυροβολήσει, οι Ζουλού το ήρπαζαν από την κάννη, ενώ εάν  κάποια θυρίς έμενε κενή, οι Ζουλού έβαζαν σε αυτήν τα ιδικά τους όπλα και επυροβόλουν μέσα στα δωμάτια. Μεταξύ των στρατιωτών που είχαν τοποθετηθεί στο νοσοκομείνο ήταν ο Δεκανεύς Γουίλλιαμ Γουίλσον Άλλεν και οι Στρατιώτες Κόουλ, Ντάνμπαρ, Χιτς, Χόριγκαν, Τζων Γουίλλιαμς, Τζόζεφ Γουίλλιαμς, Άλφρεντ Χένρυ Χουκ, Ρόμπερτ Τζόουνς και Γουίλλιαμ Τζόουνς.

Οι Στρατιώτες Χόρριγκαν, Τζων Γουίλλιαμς και Τζόζεφ Γουίλλιαμς, καθώς και οι ασθενείς προσεπάθησαν να κρατήσουν μίαν είσοδο του νοσοκομείου με εφ’ όπλου λόγχη. Ο Τζόζεφ Ουίλλιαμς υπερησπίζετο ένα μικρό παράθυρον κάτω υπό το οποίον ευρέθησαν αργότερον 14 νεκροί Ζουλού. Καθώς εγένετο ολοέν και σαφέστερον ότι το εμπρόσθιον τμήμα του νοσοκομείου κατελαμβανετο σταδιακώς από τους Ζουλού, ο Τζων Γουίλλιαμς ήρχισεν να δημιουργεί μία δίοδον διαφυγής διανοίγων μίαν τρύπα στον ενδιάμεσον τοίχο, μεταξύ του κεντρικού δωματίου και ενός γωνιακού δωματίου στο οπίσθιον μέρος του νοσοκομείου. Μόλις είχεν δημιουργήσει μία τρύπα ικανού μεγέθους, η θύρα του κεντρικού δωματίου υπέστη μαζικήν επίθεση από τους Ζουλού, οπότε μόλις επρόλαβεν να τραβήξει δύο κατακεκλιμένους ασθενείς πριν η θύρα υποχωρήσει τελικώς στην επίθεση.

Στο γωνιακό δωμάτιον στο οποίον ο Τζων Γουίλλιαμς έσυρεν τους δύο ασθενείς ευρίσκοντο ο Στρατιώτης Χουκ και άλλοι εννέα ασθενείς. Ο Τζων Γουίλλιαμς ήρχισε να σκάπτει τον τοίχο με το πτυοσκάπανο του, ενώ ο Χουκ συνεκράτει τους Ζουλού. Εξερράγη μια αγρία μάχη καθώς οι Ζουλού επυροβόλουν μέσω της θύρας και ο Χουκ ανταπέδιδεν τα πυρά, δεχόμενος το πλήγμα ενός τρομερού ασεγκάι στο κράνος του, κάτι που τον εζάλισεν προσωρινώς.

Ο Γουίλλιαμς διηύρηνε την τρύπα αρκούντως ώστε να περάσει στο επόμενο δωμάτιο, όπου ευρίσκετο μόνον ο ασθενής Στρατιώτης Γουώτερς και μέσω αυτής έσυρεν τους ασθενείς. Ο τελευταίος άνδρας που εξήλθεν ήταν ο Χουκ, ο οποίος εφόνευσεν μερικούς Ζουλού που είχαν ρίξει την θύρα, πριν διαφύγει και αυτός μέσω της τρύπας. Ο Τζων Γουίλλιαμς εξεκίνησε να σκάπτει τον επόμενον τοίχο, σκεπτόμενος και το ότι η οροφή του νοσοκομείου είχεν ήδη αναφλεγεί, καθώς ο Χουκ υπερησπίζετο την τρύπα και ο Γουώτερς εσυνέχιζεν να βάλλει μέσω μιας οπής στον τοίχο.

Μετά από πενήντα λεπτά, η τρύπα ήταν πλέον μεγάλη ώστε να διέλθουν μέσω αυτής οι ασθενείς και οι μαχόμενοι άνδρες,  (εκτός από τους Στρατιώτες Γουώτερς και Μπέκετ, οι οποίοι εκρύβησαν στο βεστιάριον. Ο Γουώτερς ετραυματίσθη και ο Μπέκετ απέθανεν από πλήγματα δοράτων). Οι πολιορκούμενοι ευρίσκοντο πλέον στο τελευταίο δωμάτιον, το οποίον υπερησπίζοντο οι Στρατιώτες Ρόμπερτ Τζόουνς και Γουίλλιαμ Τζόουνς. Από εδώ, οι ασθενείς εξήλθαν από ένα παράθυρον και διέσχισαν τρέχοντες την αυλήν ώστε να φθάσουν στο τείχος.

Από τους 11 ασθενείς, εννέα επέζησαν από την δοκιμασίαν, όπως και όλοι οι υγιείς άνδρες. Συμφώνως προς τον Ιατρόν Τζέιμς Χένρυ Ρέυνολντς μόνον τέσσαρες υπερασπιστές εφονεύθησαν μέσα στο νοσοκομείον: Ένας ήταν μέλος του Συντάγματος Αυτοχθόνων του Νατάλ με κατεαγός κάτω άκρον, ο Λοχίας Μάξφηλντ και ο Στρατιώτης Τζένκινς οι οποίοι ήσαν άρρωστοι με πυρετόν και ηρνήθησαν να μετακινηθούν και ένας Στρατιώτης Άνταμς ο οποίος επίσης ηρνήθη να μετακινηθεί. Τέλος ο Στρατιώτης Κόουλ ο οποίος είχε τοποθετηθεί στο νοσοκομείον εφονεύθη ενώ εξήρχετο τρέχων.

Υπάρχουν αναφορές ότι ο Τζένκινς σκοτώθηκε αφού συνελήφθη και διετρυπήθη από δόρατα. Ένας άλλος ασθενής του νοσοκομείου που εφονεύθη ήταν ο Ιππεύς Χάντερ της Εφίππου Αστυνομίας του Νατάλ. Μεταξύ των ασθενών του νοσκομείου που διέφυγαν ήταν ένας Δεκανεύς Μάγιερ του NNC, ο πυροβολητής Λιούις του Βασιλικού Πυροβολικού και ο Ιππεύς Γκρην της Εφίππου Αστυνομίας του Νατάλ, ο οποίος ετραυματίσθη στον μηρό από αδέσποτη σφαίρα. Ένας Στρατιώτης Κόνλεϋ με κατεαγός κάτω άκρον εσύρθη από τον φρενήρη και ακάματον Χουκ μακράν του κινδύνου, αν και στην προσπάθειαν αυτήν το άκρον του Κόνλεϋ κατεάγη και πάλιν.

Με την εκκένωση του νοσοκομείου ωλοκληρώθη η σύμπτυξη της αμυντικής περίμετρου. Καθώς έπιπτεν η νύκτα, οι επιθέσεις των Ζουλού κατέστησαν ολοέν και εντονότερες. Το κράαλ υπέστη επίθεση εκ νέου και εξεκενώθη περί τις 10.00 μ.μ., περιορίζον τους άνδρες οι οποίοι  είχαν απομείνει σε έναν μικρό προμαχώνα γύρω από την αποθήκη. Καθ’ όλην τη διάρκεια της νυκτός, οι επιθέσεις των Ζουλού στις βρετανικές θέσεις ήσαν συνεχείς, ήρχισαν δε να εξασθενούν μετά από τα μεσάνυχτα και τελικώς εσταμάτησαν μετά τις 2.00 π.μ. για να αντικατασταθούν από συνεχή πυρά παρενοχλήσεως – πυρά τα οποία διεκόπησαν μόνον στις 4.00 π.μ.

Μέχρι εκείνην την στιγμήν η δύναμη του Τσαρντ είχεν απωλέσει 14 νεκρούς. Δύο ακόμη άνδρες ήσαν θανασίμως τραυματισμένοι και 8 επί πλέον άτομα – μεταξύ τους και ο Ντάλτον – ήσαν βαρέως τραυματισμένοι. Ουσιαστικώς όλοι οι άνδρες είχαν κάποιο είδος τραύματος. Όλοι τους ήσαν εξηντλημένοι, έχοντες πολεμήσει στην καλυτέρα περίπτωση επί τουλάχιστον 10 ώρες και τα πυρομαχικά τους ετελείωναν. Από τα 20.000 φυσίγγια που ευρίσκοντο αποθηκευμένα στον σταθμό, απέμειναν μόνον 900 !

Μετά την μάχη

Με την αυγήν, οι Βρετανοί ημπορούσαν να ιδούν ότι οι Ζουλού είχαν αποχωρήσει. Οι μόνοι που είχαν απομείνει ήσαν οι νεκροί και οι βαρέως τραυματίες. Εξεπέμφθησαν περίπολοι για την αναγνώριση του πεδίου της μάχης, την ανάκτηση τυφεκίων και την αναζήτηση επιζώντων, πολλοί από τους οποίους εξετελούντο με την ανακάλυψη τους. Περίπου στις 7:00 π.μ. ενεφανίσθη αιφνιδίως ένα ίμπι Ζουλού και οι Βρετανοί επήνδρωσαν και πάλιν τις θέσεις τους.

Ουδεμία περαιτέρω επίθεση εξεδηλώθη, καθώς αυτοί οι Ζουλού ευρίσκοντο ήδη σε κίνηση επί εξ ημέρες προ της μάχης και δεν είχαν φάγειταλλήλως κατά τις προηγούμενες δύο. Στις τάξεις τους ευρίσκοντο εκατοντάδες τραυματίες και το εγγύτερον σημείον εφοδιασμού τους απείχεν πολλές ημέρες πεζοπορίας. Ελάχιστα μετά την εμφάνιση τους, οι Ζουλού έφυγαν από εκεί που είχαν έλθει.

Περίπου στις 8:00 π.μ., ενεφανίσθη άλλη μία δύναμη και οι Βρετανοί Στρατιώτες άφησαν το πρωινό τους στη μέση για να επανδρώσουν και πάλιν τις θέσεις τους, ωστόσον αυτή η δύναμη απεδείχθη ότι ήταν η φάλαγξ απεγκλωβισμού του Λόρδου Τσέλμσφορντ.

Ανάλυση των απωλειών Βρετανών και αποίκων:

• 1/24 Τάγμα Πεζικού: 4 νεκροί ή θανάσιμα τραυματισμένοι· 2 τραυματίες
• 2/24 Τάγμα Πεζικού: 9 νεκροί ή θανάσιμα τραυματισμένοι· 9 τραυματίες
• Σώμα Επιμελητείας και Μεταφορών: 1 νεκρός· 1 τραυματίας
• Έφιππος Αστυνομία του Νατάλ: 1 νεκρός· 1 τραυματίας
• 1/3 Τάγμα του NNC: 1 νεκρός
• 2/3 Τάγμα του NNC: 2 τραυματίες

Επίσης, ένα μέλος του 2/3 Τάγματος του NNC, υπό τον Στήβενσον, ο Δεκανεύς Γουίλλιαμ Άντερσον, εφονεύθη από βρετανικά πυρά κατά την φυγήν του από τον σταθμόν, μόλις προ της αφίξεως των Ζουλού.

Συνολικώς κατεμετρήθησαν 351 πτώματα Ζουλού μετά την μάχην, αλλά έχει εκτιμηθεί ότι ο αριθμός των τραυματιών και αιχμαλώτων Ζουλού που εσφαγιάσθησαν ημπορεί να έφθασεν τουλάχιστον τους 500. Έχοντες καταστεί μάρτυρες του σφαγείου της Ισαντλουάνα, τα μέλη της δυνάμεως απεγκλωβισμού του Τσέλμσφορντ ουδέν έλεος επέδειξαν στους αιχμαλώτους τραυματίες Ζουλού.  Το ίδιον ακριβώς έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς. Ο Ιππεύς Γουίλλιαμ Τζαίημς Κλαρκ της Εφίππου Αστυνομίας του Νατάλ περιέγραψεν στο ημερολόγιόν του ότι «….συνολικώς εθάψαμε 375 Ζουλού και μερικοί πληγωμένοι ερρίφθησαν επίσης  μέσα στον τάφο. Έχοντες ιδεί τους ακρωτηριασμένους τραυματίες μας που είχαν συρθεί έξω από το νοσοκομείον…είμεθα πολύ θυμωμένοι και δεν ελυπήθημεν τους πληγωμένους Ζουλού».

Ο Σάμιουελ Πιττ, ο οποίος υπηρέτησεν ως στρατιώτης στον 2^ον  Λόχον κατά την διάρκειαν της μάχης, το 1914 είπεν στην «Western Mail» της Ουαλίας ότι οι επίσημες απώλειες ήσαν πολύ χαμηλές: «Υπολογίζουμε ότι είχαμε σκοτώσει περίπου 875, αλλά τα βιβλία θα σας ειπούν για 400-500». Ο Υπολοχαγός Χόρας Σμιθ-Ντόρριεν, μέλος του επιτελείου του Τσέλμσφορντ, έγραψεν ότι την ημέρα μετά την μάχην εστήθη μία αυτοσχέδιος αγχόνη «για τον απαγχονισμόν των αιχμαλώτων Ζουλού που εθεωρούντο ότι είχαν διαπράξει προδοσίαν».

«Σταυροί της Βικτωρίας» και «Μετάλλια Διακεκριμένων Πράξεων»

Στους υπερασπιστές του Ρορκς Ντριφτ απενεμήθησαν ένδεκα Σταυροί της Βικτωρίας, επτά από τους οποίους σε άνδρες του 2^ου Τάγματος του 24^ου  Συντάγματος Πεζικού – οι περισσότεροι που απενεμήθηκαν ποτέ σε ένα Σύνταγμα για μίαν πολεμικήν επιχείρηση (και όχι, όπως εσφαλμένως πιστεύεται, οι περισσότεροι που απενεμήθηκαν σε μία πολεμικήν επιχείρηση ή οι περισσότεροι που απενεμήθησαν σε μίαν ημέρα : 16 απενεμήθησαν στην Μάχη του Ίνκερμαν, κατά τον Κριμαϊκόν Πόλεμο στις 5 Νοεμβρίου 1854, ενώ 28 απενεμήθησαν στην ινδικήν εξέγερση του 1857 κατά την Πολιορκίαν του Λούκνοου, στις 14–22 Νοεμβρίου 1857). Επίσης απενεμήθησαν τέσσερα Μετάλλια Διακεκριμένων Πράξεων.

Αυτός ο υψηλός αριθμός παρασημοφορήσεων «επ’ ανδραγαθεία», έχει ερμηνευθεί ως μία αντίδραση στην προηγηθείσα ήττα κατά την πολυαίμακτον μάχην της Ισαντλουάνα. Εύλογος αιτία υπήρξεν η υπερπροβολή της νίκης στο Ρορκς Ντριφτ, που απέσπασεν την προσοχήν της κοινής γνώμης από την τρομεράν ήττα της Ισαντλουάνα και από το γεγονός ότι ο Λόρδος Τσέλμσφορντ και ο Μπαρτλ Φρερ είχαν προκαλέσει τον πόλεμον χωρίς την έγκριση της Κυβερνήσεως της Αυτής Μεγαλειότητος.

Ωστόσον, ουδεμία υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί από τους υπερασπιστές του Ρορκς Ντριφτ  και ο  καθείς από τους 15 τιμηθέντες με τον Σταυρόν της Βικτωρίας και το Μετάλλιον Διακεκριμένων Υπηρεσιών, επέδειξαν πράγματι την γενναιοτάτην συμπεριφοράν η οποία απαιτείτο για να κερδίσουν αυτές τις διακρίσεις, ήτοι εκείνην της προφανούς ανδρείας έναντι του εχθρού.

Απονομές του Σταυρού της Βικτωρίας:

• Υπολοχαγός Τζων Ράουζ Μέρριοτ Τσαρντ, 5^ος  Λόχος Βασιλικού Μηχανικού
• Υπολοχαγός Γκόνβιλ Μπρόμχεντ, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ον  Σύνταγμα Πεζικού
• Δεκανεύς Γουίλλιαμ Γουίλσον Άλλεν, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ον  Σύνταγμα Πεζικού
• Στρατιώτης Φρέντερικ Χιτς, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ο  Σύνταγμα Πεζικού
• Στρατιώτης Άλφρεντ Χένρυ Χουκ, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ο  Σύνταγμα Πεζικού
• Στρατιώτης Ρόμπερτ Τζόουνς, 2^ος Λόχος, 2^ον Τάγμα, 24^ον Σύνταγμα Πεζικού
• Στρατιώτης Γουίλλιαμ Τζόουνς, 2^ος Λόχος, 2^ον Τάγμα, 24^ονΣύνταγμα Πεζικού
• Στρατιώτης Τζων Γουίλλιαμς, 2ος Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ον Σύνταγμα Πεζικού
• Χειρουργός Τζαίημς Χένρυ Ρέυνολντς, Υγειονομικόν Σώμα Στρατού
• Βοηθός Επιμελητής Τζαίημς Λάνγκλεϋ Ντάλτον, Σώμα Επιμελητείας και Μεταφορών
• Δεκανεύς Κρίστιαν Φέρντιναντ Σις; 2^ον Τάγμα, 3^ον Σύνταγμα Αυτοχθόνων του Νατάλ

Το 1879 δεν υπήρχεν πρόβλεψη για την μεταθανάτιον απονομή του Σταυρού της Βικτωρίας, οπότε έτσι δεν ημπορούσε να απονεμηθεί σε άτομον το οποίον είχεν αποθάνει κατά την εκτέλεση ανδρείας πράξεως. Με βάση αυτό θα ημπορούσε να προστεθεί ένας 12^ος  Σταυρός της Βικτωρίας στα άτομα που ανεφέρθησαν ανωτέρω : Ο Στρατιώτης Τζόζεφ Γουίλλιαμς, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ον  Σύνταγμα Πεζικού, ο οποίος εφονεύθη κατά την διάρκειαν της μάχης στο νοσοκομείον με πράξη για την οποίαν ανεφέρθη στην ημερησία διαταγήν ότι «εάν έζει, θα είχεν προταθεί για τον Σταυρόν της Βικτωρίας».

Απονομές του Μεταλλίου Διακεκριμένων Πράξεων:

• Πυροβολητής Τζων Κάντγουελ· Πυροβολαρχία Ν, 5^η  Ταξιαρχία Βασιλικού Εφίππου Πυροβολικού (ο οποίος είχεν υποβιβασθεί από τον βαθμόν του Πυροβολητή – Ελάτη (εφίππου πυροβολητή)  την προηγουμένην της μάχης)
• Στρατιώτης Τζων Γουίλλιαμς Ρόυ, 1^ον  Τάγμα, 24^ον  Σύνταγμα Πεζικού
• Επιλοχίας Φρανκ Έντουαρντ Μπορν, 2^ος  Λόχος, 2^ον  Τάγμα, 24^ον   Σύνταγμα Πεζικού
• Υποδεκανεύς Φράνσις Άτγουντ, Σώμα Υπηρεσιών Στρατού

Την 15^ην Ιανουαρίου του 1880, κατετέθη πρόταση απονομής του Μεταλλίου Διακεκριμένων πράξεων και για τον Στρατιώτη Μάικλ ΜακΜάχον, της Νοσοκομειακής Υπηρεσίας του Στρατού. Όμως η πρόταση αυτή απεσύρθη την  29^ην Ιανουαρίου 1880, λόγω των κατηγοριών αδικαιολογήτωνου απουσιών και κλοπής, οι οποίες εβάρυναν τον εν λόγω προτεινόμενον.