Τραμπ ΙΙ και Ατζέντα 47

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία να μην είχε ουσιαστικά κυβερνητικό πρόγραμμα, στην δεύτερη όμως προβάλλει το σχέδιό του: Trump II.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Gatestone Institute ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί τώρα να κερδίσει μια δεύτερη θητεία στη βάση ενός προγράμματος. Το αποκαλεί Ατζέντα 47 γιατί αν κερδίσει στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024 θα γίνει ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Έτσι, στις 4 Ιουλίου του 2026 θα προεδρεύσει της 250ης επετείου από την ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών. Για τον λόγο αυτό, ένας στρατός ερευνητών και αναλυτών εργάζεται πάνω σ’ αυτή την ατζέντα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κρίνοντας από όσα είναι ήδη γνωστά για την Ατζέντα 47, ο Τραμπ υπόσχεται να εισαγάγει πολιτικές που θα μεταμορφώσουν όχι μόνο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο εξακολουθεί να θεωρεί ως την βάση του, αλλά και το Αμερικανικό πολιτικό μοντέλο στο σύνολό του.

Εάν εφαρμοστεί η Ατζέντα 47, ο Πρόεδρος θα αποκτήσει μεγαλύτερες εξουσίες χρησιμοποιώντας Εκτελεστικά Διατάγματα και Προεδρικά Πορίσματα για μια σειρά θεμάτων, παρακάμπτοντας το Κογκρέσο.

Σύμφωνα με την Ατζέντα 47, οι ΗΠΑ θα πάψουν να είναι υπέρμαχοι του ελεύθερου εμπορίου και επομένως της παγκοσμιοποίησης, που ο Τραμπ πιστεύει ότι βλάπτει τα Αμερικανικά συμφέροντα.

Μια πολιτική επανατοποθέτησης της βιομηχανίας και επιβολής υψηλότερων δασμών θα μπορούσε να κλονίσει τις σχέσεις των ΗΠΑ τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με την Κίνα.

Η Ατζέντα 47 υπόσχεται διμερές εμπόριο που μοιάζει με το μεσαιωνικό σύστημα ανταλλαγών που, θεωρητικά, θα ήταν πάντα προς όφελος των ΗΠΑ, επειδή η Ουάσιγκτον είναι αυτή που ελέγχει την προσφορά δολαρίων.

Η υπόσχεση για φθηνή και άφθονη ενέργεια όχι μόνο θα μπορούσε να αποτελέσει ταφόπλακα για τη Συμφωνία του Παρισιού, στην οποία ο Τραμπ αντιτάχθηκε, αλλά και να θέσει μια πρόκληση στα κράτη που εξάγουν αλλά και εισάγουν πετρέλαιο παγκοσμίως.

Ένα άλλο πλήγμα στη Συμφωνία του Παρισιού είναι η υπόσχεση ανοικοδόμησης και επέκτασης της αυτοκινητοβιομηχανίας σε μια εποχή που η ΕΕ και η φιλελεύθερη αριστερά ελπίζουν να θέσουν τέλος στην εποχή του αυτοκινήτου.

Μιλώντας με όσους εργάζονται στην Ατζέντα 47 δεν είναι ξεκάθαρο πόσο μακριά επιθυμεί να φτάσει ο Τραμπ στην αναμόρφωση του ΝΑΤΟ, αν δεν το αφήσει στην πραγματικότητα για να γίνει μια Ευρωπαϊκή στρατιωτική ένωση.

Αν και οι ΗΠΑ είναι πολύ βαθιά μπλεγμένες στον πόλεμο της Ουκρανίας για να μπορέσουν απλά να αποχωρήσουν, είναι σαφές ότι η Ατζέντα 47 θα επιδιώξει μια πολιτική διευθέτηση και όχι μια ολοκληρωτική νίκη επί της Ρωσίας.

Κρίνοντας από το τι ετοιμάζουν οι σύμβουλοι για τη Μέση Ανατολή, ο Ντόναλντ Τραμπ ΙΙ θα επικεντρωθεί σε στενότερους δεσμούς με τους συμμάχους των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ και δεν θα συνεχίσει να ευνοεί (χαϊδεύει) το Ιράν και την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εκτός και αν ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ.

Ίσως το πιο σημαντικό έργο του Ντόναλντ Τραμπ ΙΙ θα είναι ο έλεγχος του Αμερικανικού συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την κυβέρνηση. Αυτό θα γίνει μέσω της «Αμερικανικής Ακαδημίας» που θα συγκεντρώσει όλα τα ιδιωτικά και δημόσια κονδύλια που δίνονται στα πανεπιστήμια και θα τα αναδιανέμει σύμφωνα με ένα σύνολο «αξιών».

Ο Τραμπ πιστεύει ότι οι μαρξιστές και άλλοι «τρελοί αριστεροί» έχουν καταλάβει τον έλεγχο των πανεπιστημίων των ΗΠΑ και κάνουν πλύση εγκεφάλου σε ολόκληρες γενιές χάρη στις αφορολόγητες ιδιωτικές δωρεές και τη δημόσια χρηματοδότηση. Μέρος των κονδυλίων που τέθηκαν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη στήριξη της «κατ’ οίκον εκπαίδευσης», ενός συστήματος στο οποίο οι γονείς θα εκπαιδεύουν τα παιδιά τους.

Η σκληρή μεταναστευτική πολιτική και τα μέτρα κατά των παράνομων μεταναστών αποτελούν βασικά στοιχεία της Ατζέντας 47.

Σύμφωνα με την Ατζέντα 47, ο Trump II θα στοχεύει στη μείωση του εθνικού χρέους που σημαίνει μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα. Ωστόσο, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί για τη δημιουργία φθηνής ενέργειας, την επέκταση της αυτοκινητοβιομηχανίας και τη χρηματοδότηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Η μαζική μείωση της μετανάστευσης θα στερούσε από τη βιομηχανία και τη γεωργία των ΗΠΑ την ατελείωτη ροή φθηνού εργατικού δυναμικού, τροφοδοτώντας έτσι το τέρας του πληθωρισμού μέσω υψηλότερων μισθών.

Μέχρι στιγμής οι Δημοκρατικοί συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον Τραμπ και να αρνούνται να τον πάρουν στα σοβαρά. Αυτό θα μπορούσε να τους κοστίσει ακριβά. Γιατί ακόμα κι αν οι λύσεις που προτείνει ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνονται περίεργες, τα προβλήματα που εγείρει είναι πραγματικά, καταλήγει το δημοσίευμα του πάντα έγκυρου Gatestone Institute.

CosmoStatus

Please follow and like us: