Σας παρουσιάζουμε ένα επίσημο έγγραφο από το Συμβούλιο της Ευρώπης (Council of Europe) κεντρικό διοικητικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το ντοκουμέντο αυτό, αναφέρεται στην σύρραξη στο Nagorno Karabakh και τις ενέργειες που προωθεί η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ για την λήξη των εχθροπραξιών. Το παράδοξο είναι ότι εδώ παρουσιάζεται μια τελείως διαφορετική Ε.Ε. από εκείνη που βλέπουμε στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία…
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο σημείο που έχουμε υπογραμμίσει με κίτρινο χρώμα, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ξεκάθαρα ζητά να μην παρέχονται όπλα από τα κράτη μέλη της Ε.Ε. αλλά και του ΟΗΕ, αφού όπως λέει: κάτι τέτοιο θα ήταν αφενός παράβαση της απόφασης 853 του ΟΗΕ αλλά και θα οδηγήσει σε ένταση των εχθροπραξιών και όχι σε ειρήνευση.
Τι περίεργο που η Ε.Ε. αντιλαμβάνεται ως υποδαύλιση του πολέμου την προμήθεια όπλων στην σύρραξη στο Nagorno Karabakh αλλά στον πόλεμο στην Ουκρανία, αναζητώντας την ειρήνη (?!) επιβάλλει και απαιτεί από τα μέλη της να δίνουν όπλα στο καθεστώς Ζελένσκυ. Αποκαλύπτεται έτσι πως, η Ε.Ε. δεν επιθυμεί την ειρήνη στην Ουκρανία. Τουλάχιστον όχι μιαν ειρήνη που θα σήμαινε νίκη της Ρωσσίας.
Έτσι συνειδητά καταδικάζει σε θάνατο χιλιάδες χιλιάδων Ουκρανών, που μέσω αυτής της πολιτικής και για την εξυπηρέτηση των κρυφών συμφερόντων και όχι των υποτιθέμενων αξιών της Ε.Ε. συνεχίζουν να μάχονται εναντίον ενός εχθρού, που τελικά δεν εκείνος που τους σκάβει το λάκκο αλλά οι «σύμμαχοί» του.
Σημειώστε ακόμη ότι, είναι πλέον σίγουρο πως στο πλευρό της Ουκρανίας μάχονται πολυάριθμα τμήματα δυτικοευρωπαίων μισθοφόρων. Μισθοφόροι από Αγγλία, Δανία, Ιταλία και Αμερική, έχουν αποκαλυφθεί να λαμβάνουν μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον των Ρώσσων. Σίγουρα τα τμήματα αυτά δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο αλλά μόνο να επηρεάσουν την Ουκρανική στρατιωτική διοίκηση ώστε να συνεχίζονται οι εχθροπραξίες.
Κάτι ανάλογο π.χ. με την προμήθεια των γερμανικών αρμάτων μάχης στον Ουκρανικό στρατό. Η Γερμανία κατάφερε να στείλει μόλις 14 άρματα! Φυσικά δεν είναι δυνατόν να φέρουν οποιαδήποτε αλλαγή στο πολεμικό σκηνικό, εκτός από το να κρατούν ζωντανές τις συγκρούσεις με τον ίδιο τρόπο που ένας ορός δεν θα θρέψει ούτε θα θεραπεύσει έναν ασθενή αλλά θα παρατείνει την ζωή του για κάποιο διάστημα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι, η κεντρική πολιτική σκηνή της Ε.Ε. κάνει ότι μπορεί να κρατήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία ζωντανό. Τι συμφέροντα εξυπηρετεί κάτι τέτοιο;
Σίγουρα όχι τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών που όλοι ανεξαιρέτως θα επιθυμούσαν την λήξη του πολέμου. Σίγουρα όχι τα συμφέροντα των Ουκρανών αφού όσο μακρύτερα πηγαίνει η λήξη του πολέμου, τόσο περισσότερο κατεστραμμένη θα βγει η Ουκρανία από αυτόν, τόσο περισσότερους νεκρούς θα θρηνήσει και τραυματίες θα περιθάλψει.
Η ανεξήγητη και παρεξηγήσιμη αυτή τακτική της «Δύσης» στερεί από την Ουκρανία τις προϋποθέσεις μιας έντιμης συνθηκολόγησης και μιας επόμενης μέρας με ελπίδα ανάκαμψης.
Η τακτική αυτή δεν αξίζει στην ενωμένη Ευρώπη. Μας θυμίζει περισσότερο την πάλαι ποτέ Βρετανική Αυτοκρατορία και την πολιτική του διαίρει και βασίλευε. Τελικά καθόλου δεν έχει προοδεύσει η «Δυτική» πολιτική σκηνή από το παρελθόν. Συνεχίζει να βλέπει τους λαούς ως αναλώσιμους. Συνεχίζει να χρησιμοποιεί ιδιωτικούς στρατούς, όπως εκείνος της περιβόητης Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, για να προστατεύσει συμφέροντα επιχειρήσεως και τραπεζών.
Πρέπει όμως να αναρωτηθούν οι κατέχοντες στην Ε.Ε. και τα γεράκια των ΗΠΑ: αν εκείνοι παραμένουν προσηλωμένοι σε τακτικές καταπίεσης περασμένων αιώνων, παραμένουν και οι πολίτες τους;
Η Ουκρανία δεν θα γίνει το Βιετνάμ του 21ου αιώνα. Η ήττα των δυτικών τότε αποτέλεσε βαρύ τραύμα και εξευτελισμό. Η ήττα στην Ουκρανία όμως, δεν θα είναι ένα τραύμα. Θα αποτελέσει χαριστική βολή στο άθλιο σύστημα στήριξης οικονομικών συμφερόντων δια μέσου ποταμών αίματος αθώων λαών, που εφαρμόζει το ΝΑΤΟ για δεκαετίες.
του Χαράλαμπου Βουκελάτου
